معمولا چهار ترکیب عمده به عنوان عوامل اصلی و مواد تشکیل دهنده سیمان در نظر گرفته می شوند که عبارتند از:
همان طور که اشاره کردیم، سیمان بر اساس نحوه سفت شدن به دو نوع هیدرولیکی و غیر هیدرولیکی تقسیم می‌شود. سیمان هیدرولیکی، پس از اضافه کردن آب و طی واکنش شیمیایی هیدراتاسیون یا آبپوشی سفت می‌شود.
سیمان نهایی بسته‌بندی شده و برای حمل و نقل آماده می‌شود. بسته‌بندی معمولاً در کیسه‌های مخصوص انجام می‌شود تا از رطوبت و سایر عوامل محیطی محافظت شود.
در مرحله آخر، اکسید کلسیم، اکسید آلومینیوم و اکسید آهن با هم واکنش می‌دهند و سیمان را تشکیل می‌دهند.
مقدار این محلول جامد و سه کلسیم سیلیکات از روابط زیر محاسبه می‌شود:
سیمان نقش بسیار مهمی در ساخت سازه‌های مختلف از ساختمان‌های کوچک تا پل‌ها و سدهای عظیم دارد.
داده‌های متعارف تأثیر نرمی بر مقاومت در شکل بالا نشان داده شده است.
سنگ آهک (کلسیم)، ماسه یا رس (سیلیسیم)، بوکسیت (آلومینیوم)، کانی آهن، شیل، گچ، مارن، سرباره و اسلیت از مواد خام مورد استفاده برای ساخت سیمان هستند. آنالیز شیمیایی این مواد باعث آشنایی بهتر با خواص شیمیایی سیمان‌های مختلف می‌شود.
رپورتاژ آگهی
با استفاده از این سیمان احتمال و خطر حملات سولفاتی تا حد زیادی کاهش می یابد؛ از این رو هنگامی که فنداسیون بر روی خاکی با مقدار بالای سولفات بنا می شود، از این نوع سیمان استفاده می شود.
این سازه‌ها شامل قطعاتی مانند پانل‌های دیواری، تیرها و ستون‌ها هستند و برای سرعت بخشیدن به فرآیند ساخت و ماخذ ساز مورد استفاده قرار می‌گیرند.
بسته به مقدار سولفات قابل دسترس، وجود سولفات‌های دوگانه قابل حل قلیایی‌ها، مانند لنگبینیت و افتیتالیت در کلینکر سیمان پرتلند شناخته شده است. مشخص شده وجود آنها تأثیر بسزایی روی واکنش‌های اولیه هیدراتاسیون سیمان دارد.
آهک : آهک یکی از اصلی‌ترین مواد تشکیل دهنده سیمان است و حدود ۶۰ تا ۷۰ درصد وزن سیمان را تشکیل می‌دهد. آهک به سیمان خاصیت چسبندگی و هیدرولیکی می‌دهد.
استحکام ملات سیمانی و استحکام بتن ارتباط مستقیمی با هم ندارند. استحکام ملات سیمانی فقط به منظور کنترل کیفیت محصول مورد اندازه‌گیری قرار می‌گیرد.